بند میم وصیتنامه؛ نظارت مردمی قانونمدار
توکل به خدا و اعتماد به مردم کلید واژه‌های امام خینی در روند انقلاب و سپس پیروز آن بود. به تعبیر رهبری معظم، امام مردم را صاحب انقلاب می دانست. امام خمینی به قدرت ملت که تجلی قدرت خداوند بود اطمینانی بسیار داشت و حتی در وصیت نامه خود مردم ایران را از مردم حجاز در عصر رسول خدا و مردم کوفه و عراق در زمان ائمه بهتر عنوان کرد..
مردم نیز که به رهبری آن مرد بزرگ قلبا معتقد بودند هم در فرایند انقلاب و بعد از آن در دفاع مقدس نشان دادند حضرت امام بی جهت روی آنها حساب باز نکرده است. در کلام امام حافظ اسلامیت نظام همین مردم هستند چرا که مردم عاشق اسلام هستند و همین سبب حراست آنها از انقلاب خواهد شد لذا امام به مسئولین تاکید میکند ملت برای اسلام جان می دهند و در انتخابات شرکت می کنند نه برای افراد و لذا گر تخطی و رفتار و گفتار خلاف اسلام ببینید از هر کس باشد، خود مانع می شوند. «ملت با اسلام است. نه با من است و نه با شما و نه با دیگرى. من اگر یک کلمهاى بر خلاف اسلام بگویم، همین ملت مى ریزند و من را از بین مى برند. ملت اسلام را مى خواهد. ملت شخص نمى خواهد.» (صحیفه امام، ج14، ص: 371)
امام خامنه ای نیز بارها اعلام کرده انقلاب اسلامی همواره مردم از مسئولین و خواص جلوتر و پا به کارتر بوده‌اند (ن.ک سخنرانی معظم له در تاریخ 1393/11/29) ازاین رو امام با تکیه به همین مردم آینده انقلاب را بیمه کرد و در وصیتنامه خود بندی را اورده است که در آن حراست از فرهنگ دینی را به عهده مردم گذاشته است. ایشان در بند میم نوشته است: «اکنون وصیت من به مجلس شورای اسلامی در حال و آینده و رئیس‌جمهور و رؤسای جمهور مابعد و به شورای نگهبان و شورای قضایی و دولت در هر زمان، آن است که نگذارند این دستگاههای خبری و مطبوعات و مجله‌ها از اسلام و مصالح کشور منحرف شوند. و باید همه بدانیم که آزادی به شکل غربی آن، که موجب تباهی جوانان و دختران و پسران می‌شود، از نظر اسلام و عقل محکوم است. و تبلیغات و مقالات و سخنرانیها و کتب و مجلات برخلاف اسلام و عفت عمومی و مصالح کشور حرام است. و بر همة ما و همة مسلمانان جلوگیری از آنها واجب است. و از آزادیهای مخرب باید جلوگیری شود. و از آنچه در نظر شرع حرام و آنچه برخلاف مسیر ملت و کشور اسلامی و مخالف با حیثیت جمهوری اسلامی است به طور قاطع اگر جلوگیری نشود، همه مسئول می‌باشند و مردم و جوانان حزب‌اللهی اگر برخورد به یکی از امور مذکور نمودند به دستگاههای مربوطه رجوع کنند و اگر آنان کوتاهی نمودند، خودشان مکلف به جلوگیری هستند. ..»
متاسفانه برخی در برداشتی غلط از انن توصیه حکیمانه حضرت امام اقدامات خلاف شرع و قانون خود را به این بند نسبت می‌دهند! آنچه در این بند امده است این است اگر مسئولی از لحاظ شرعی از مسیر منحرف شد، جوانان باید با شرایطی وارد عرصه شوند که اولین شرط آن شناختن حلال و حرام است لذا هر گونه اقدامی در این باره باید با مشورت علمای اعلام انجام گیرد چرا که خود مردم نمی توانند تشخیص دهند فلان عمل چه حکم شرعی دارد و ممکن است بر مبنای احساسات پاک و غیرت دینی عمل خلاف شرع دیگری انجام دهند!
نکته بعد این است که امام می فرماید بتدا باید به دستگاه مذکور رجوع کرد و تذکر داد و در صورت کوتاهی دستگاه آن گاه نوبت به عمل به این بند می رسد. نکته دیگر این است که امام بیان نکرده تکلیف به جلوگیری به چه معناست و چه اقدامی باید از سوی مردم سر بزند؟ توضیح این بخش نیاز به تفسیر ولی فقیه حاضر دارد. برای نمونه در سال 78 در یکی از نشریات دانشجویی به ساخت امام زمان عج توهین شد به گونه ای که سرتاسر کشو را اعتراض فرا گرفت در میان معترضان برخی خواهان اشد مجازات بودند و حتی در مقابل رهبری معظم شعار دادند «نویسنده مرتد اعدام باید گردد». رهبری معظم انقلاب دراین باره به شدت موضع گرفتند و بیان داشتند: «بعضیها گفته‌اند ما اقدام می کنیم، مجازات می کنیم؛ ابداً. در نظام اسلامی، این کار به مسؤولان مربوط است. . اوّلاً دستگاه قضایی باید تشخیص دهد؛ چون یک وقت هست یک نفر از روی غفلت مینویسد؛ یک وقت نمیداند توهین است؛ یک وقت مسامحه کرده؛ یک وقت تعمّد داشته است؛ اینها احکامش فرق میکند. این کسانی که در کار قضایی مسؤول امورند، یقیناً علاقه‌شان به ولیعصر ارواحنا فداه، نسبت به اسلام و نسبت به این مسائل، از آن کسانی که این اظهارات را میکنند، کمتر نیست. .. آن چیزی که مهم بود، انجام شد و آن، عکس‌العمل ملت ایران بود. ملت ایران نشان داد که در مقابل چنین چیزهایی این‌طور به خروش می‌آید؛ این درست است. علمای بزرگ و شخصیتها، همه نشان دادند که یکپارچه در مقابل چنین چیزی، احساسات و عقل و ایمانشان به جوش می‌آید؛ این خوب است؛ اما اینکه حالا شخصی را که باید مجازات شود، چه مجازاتی بکنند، چه‌طور مجازات کنند؛ چه کسی مجازات کند، اینها دیگر مربوط به آحاد مردم نیست؛ این مربوط به مسؤولان است. .... اگر کسی احساساتی هم دارد، خیلی خوب، آن احساسات پیش خدای متعال قطعاً اجر خواهد داشت؛ اما اگر عمل و اقدامی برخلاف موازین باشد، از آحاد مردم یقیناً پیش خدا هم اجری ندارد. من هم که حالا نهی کردم؛ یعنی غیر از حرمت قانونی، حرمت شرعی هم پیدا کرد؛ مراقب باشید. اگر کسی به فرض از لحاظ تقلید، مقلّد کسی هم هست، بنده که نهی کردم، برای او حرام خواهد شد؛ این فتوای همه علماست. کسی حق ندارد یک وقت کار نسنجیده‌ای انجام دهد.» (نماز جمعه 1378/07/09) و یا فرمودند «من برحذر میدارم جوانهای عزیز را، فرزندان عزیز انقلابیِ خودم را از اینکه یک حرکتی را خودسرانه انجام بدهند؛ نه، همه چیز بر روال قانون.» (1389/10/08)
ایشان در مواضع دیگری مانند حادثه حرم امام در سال 89 و حادثه حرم حضرت معصومه در سال 91 هم اقدامات خودسرانه را نفی و اعلام عدم رضایت کردند. به نظر می رسد بند میم وصیت نامه به معنای هرج و مرج و بی قانونی نیست بلکه نظارتی است بر دستگاها که باید بر طبق موازین انجام شود و توجه شود ابتدا به ساکن نمی شود اقدام و یا اجتهاد کرد کرد فتوای فقهی امام خامنه ای هم همین است که مردم در حکومت اسلامی در امر به معروف باید به تذکر لسانی اکتفا کنند و اقدام و عمل را به حکومت اسلامی بسپارند.
کلمات کلیدی : یادداشتها
» نظر