قول سدید

دهم شهریور امسال پس از یک دهه فرماندهی سرلشکر صفوی بر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سردار جعفری با ارتقا به درجه سرلشکری از سوی فرمانده معظم کل قوا به عنوان فرمانده سپاه منصوب شد. وی که پیش از آن فرماندهی نیروی زمینی سپاه را در کارنامه کاری خود داشت، چند سالی هم با تاسیس مرکز راهبردی سپاه عهده دار مسئولیت این مرکز بود. در آن مرکز بطور علمی و کارشناسانه فعالیتهای سپاه بررسی شده و نیازهای سپاه برای تغییرات مناسب و صحیح استخراج می شد. از این رو انتصاب سردارجعفری به فرماندهی سپاه با سابقه حضور در مرکز راهبردی نشان از تغییرات بسیاری در سپاه داشت و همانگونه که انتظار می‏رفت و مقام معظم رهبری نیز در حکم انتصاب به سردار جعفری فرمودند »پیشرفت روز افزون و تحول آمیز سپاه در همه ابعاد آن » در دستور کار سپاه قرار گرفت. فرمانده کل سپاه در اولین مصاحبه مطبوعاتی خود با بیان اینکه باید در جهت یک تحول اساسی گام برداریم، از تغییر رویکرد سپاه به بسیج خبر داد و عنوان نمود که نیمی از توان سپاه صرف تقویت بسیج خواهد شد و بعد ازآن بود که وی ضمن تکذیب ادغام بسیج در سپاه خود به عنوان فرمانده نیروی مقامت بسیج آغاز به کار کرد تا عملا پررنگتر شدن نقش بسیج را در نگاه جدید نشان دهد.ادامه مطلب...

کلمات کلیدی : گزارش

آنچه در ذیل آمده است قسمتی کوتاه از زندگی سراسر خیر و برکت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای است که به مناسبت سالروز ولادت ایشان تقدیم خوانندگان می گردد. ادامه مطلب...

کلمات کلیدی : گزارش

یادگاری بود از شهیدش. ارزش مادی زیادی نداشت. تسبیحی بود با دانه های درشت آبی که دوستان پدر از محل شهادت او آورده بودند و پلاک پدر را نیز بدان ضمیمه کرده بودند! از این رو خیلی عزیز و دوست داشتنی بود. مثل چشمانش از آن مراقبت می کرد. هر دانه تسبیح هزار خاطره از پدر به همراه داشت. با وسواس ویژه ای آن را در جا نماز جیبی اش جای می داد و همیشه جا نماز را به احترام مهر کربلا و تسبیح پدر در جیب پیراهن می گذاشت. این بار غروب که به مسجد رفت و جانماز را بازکرد اثری از تسبیح ندید! گویی دوباره پدرش را از دست داده بود.
چه نماز غمباری خواند. هر چه می توانست فکر کرد. یعنی تسبیح را کجا رها کرده است؟ خودش را سخت ملامت می کرد!
همراه مادر خانه را زیر و رو کرد. یک هفته ای گذشت. مادرش هر روز می پرسید:«تسبیح را پیدا کردی؟» و او با ناراحتی و شرمندگی چیزی نمی گفت... نمازش تمام شد چند روزی است ذکر تسبیحات را با انگشت می شمرد. دعای بعد نمازش این بود خدایا به خاطر مادرم یادگار پدر را به من بازگردان! این را گفت و بلند شد. گوشه مسجد جایی برای آویختن تسبیح تعبیه شده بود. با حسرت به آن نگریست. ناگهان دوید و به سمت آن رفت. از دور پلاک را دیده بود. تسبیح را با زحمت بیرون کشید و روی چشمش گذاشت، خدا را شکر کرد و از تسبیح عذرخواهی. حالا این تسبیح : نه یادگار پدر- عزیزتر از قبل شده است. یادگار پدر بود هدیه خدا هم شده بود. حالا که داغ دوری اش را حس کرده بود بیشتر از قبل محافظتش می کرد و قدرش را می دانست!...
می دانی رسم براین است عزیز از دست رفته ای را خدا باز پس دهد عزیزتر می شود، نور چشمی می شود، دردانه می شود!...
اما داستان خرمشهر این چنین نیست. ادامه مطلب...

کلمات کلیدی : گزارش