قول سدید

در معرکه صفین در سال 37 هجری ، عمار بن یاسر به حضرت عرض کرد: «ای برادر رسول خدا! آیا تو به من اذن جنگ میدهی؟!» حضرت فرمود: «قدری صبر کن! » ساعتی گذشت ، عمار به نزد حضرت آمد و آن عبارت را تکرار کرد. حضرت همان جواب را اعاده فرمود. برای بار سوم عمار تقاضای جنگ نمود. أمیرالمومنین (ع) گریست . عمار گفت : ای أمیرالمومنین! امروز روزی است که رسول خدا (ص) برای من توصیف کرده است!
أمیرالمومنین (ع) عمار را در آغوش فشرد، و با او وداع کرد و پس از آن گفت : «ای أبویقظان! خداوند از طرف خودش و از طرف پیغمبرت ، ترا جزای خیر دهد! خوب برادر و خوب رفیق و همنشینی بودی! » و سپس هر دو گریه کردند، و عمار به میدان رفت .
هنگام جنگ عمار می گفت : «سوگند به خدا اگر سپاهیان معاویه ما را با شمشیرهایشان بزنند و بر ما غالب شوند بطوری که ما را عقب زنند تا از این زمین صفین به نخلستانهای مدینه برسیم ، ما یقین داریم که ما بر حقیم و آنان بر باطل .» عـمـار یـاسـر در جـنـگ صـفـیـن، مـبارزات زیادی به عمل آورد و به سپاه معاویه می گفت به خدا سوگند دوست داشتم که شما همه یک خلق بودید و تمامی شما را ذبح می کردم.
پس از مبارزه و جنگی که بین او و دشمن درگرفت ، أبوعادیه نیزه ای به پهلویش زد و عمار بیفتاد. سپس، ابن جون برجست و رأس مبارکش را برید. این دو نفر ملعون نزد معاویه آمدند و هر کدام افتخار قتل عمار را به خود نسبت میدادند. عمرو بن عاص لعین گفت : «قسم به خدا این دو نفر نزاعی با هم ندارند، مگر در سبقت به آتش .»
أبوالبختری میگوید: قبل از شهادت، ظرف شیری را برای او آوردند، عمار خندید و گفت : رسول خدا (ص) به من فرمود : «آخرین آشامیدنی که از دنیا می آشامی ، شیری است که با آب ممزوج شده است و سپس خواهی مرد.»
شب هنگام، امیرالمومنین(ع) در میان کشتگان عمار را یافت . در کنار او نشست و بر او گریست و در سوگ او با حزن خواند:
«ای مرگ! تا کی و تا چه اندازه این جدائی را از روی دشمنی با من میکنی ؟! تو که برای من یک دوست از دوستان دوست من؛ پیغمبر، باقی نگذاشتی! و ما به سوی خدا باز میگردیم . آن مردی که از کشته شدن عمار مصیبت زده نباشد، از اسلام هیچ بهره ای ندارد.» آنگاه بر عمار نماز بجای آورد. عـمـار هـنـگـام شـهـادت 94 سـال سـن داشـت حـضـرت عـلی(ع) پـیـکـر عـمـار و هـاشـم مـرقـال را در کـنـار هـم قـرار داد و بـر آنـهـا نماز گزارد.
شـهـادت عـمـار ضـربه سهمگینی بر سپاه معاویه وارد کرد و بسیاری از آنان را به تردید انداخت زیرا آنها بارها شنیده بودند که پیامبر اکرم(ص) فرموده است: «تقتله الفئه الباغیه » او را گروه سرکش و ستم کار می کشند.معاویه برای پوشش شهادت عمار و این فضاحت آشکار در میان سپاه خود شایع نمود عمار را علی کشته است زیرا عمار به دستور علی به جنگ شامیان آمده است. و به دست شامیان کشته شده است پس قاتل او علی(ع) است.
پیامبر گرامی اسلام در مورد عمار هنگام شکنجه عمار توسط قریش می فرمود: «ای آتش برای عمار خنک و مایه سلامت باش همان طور که برای ابراهیم خنک و مایه سلامت بودی.»
سخن معاویه درباره او، به عنوان اعتراف دشمن، جایگاه والای او را نشان می دهد. روزی که مالک اشتر با دسیسه معاویه در راه عزیمت به مصر شهید شد، معاویه پس از شنیدن این خبر گفت: «علی بن ابیطالب دو دست داشت: یکی از آنها در جنگ صفین بریده شد و آن عمار یاسر بود، دست دیگرش امروز جدا گردید و آن مالک اشتر بود.»

صبح صادق، ش.387، ص.6

کلمات کلیدی : یادداشتها