قول سدید

در سالهای اخیر یکی از موفقترین بخشهای فرهنگی کشور سازمان فرهنگی مترو بوده است که در هر مناسبت و در طول سال با طرحها و بنرهای هنرمندانه و زیبا، با مضامین خوب و محتوای دینی و فرهنگی در مترو و ایستگاهها نصب کرده و همچنین نمایشگاهها و غرفات متناسب با مناسبتها را با ایده های شایسته برگزار می‌کند و روز به روز نیز به تجربه و همچنین غنای کارشان افزدوه می‌شود. بی‌تردید این تلاشهای خالصانه و اثرگذار باید ارج نهاده شود.

امسال متاسفانه در ماه مبارک رمضان دیده شد مسئولین فرهنگی مترو با یک ابهامی مواجه شده‌اند و آن اینکه نمی دانند باید آب سردکنهای مترو را باز نگه دارند یا آن را ببندند.

سالهای قبل نیز این مشکل برای مسئولین مترو وجود داشت و شاهد بودیم یک سال باز و یک سال آن را بسته نگه می‌داشتند!

اما امسال که آب سردکنها باز بود و متاسفانه برخی مردم نیز بدون وجه به ماه مبارک رمضان از آن استفاده می‌کردند.

بی‌تردید مسئولین شهرداری و مترو می‌دانند روزه‌خواری در ملا عام جرم و خلاف شرع است و یقینا به عنوان مسلمان از این وضع ناراحت هستند اما چرا با این حال، این کار را می‌کنند؟

پرس و جوهای ما به اینجا رسید که مسئولین فرهنگی مترو و شورای شهر تهران با این توجیهات هنوز اقدام به جمع آوری آبسردکنها نکرده اند؛

1-برخی از مردم بیمار هستند

2-برخی از مردم مسافرند و شرعا روزه نباید بگیرند

3-در سالهای قبل دو سه نفر بر اثر نبود آب فوت کرده اند

4- استاندارهای مترو باید رعایت شود

5- برخی غذرشرعی دیگری داند روزه نیستند

و با این توجیهات قرار است با کشیدن پارتیشن و دیوار دور آب سردکنها حداقل از روزه خواری در ملاعام جلوگیری کنن

اما باید گفت توجیهات مسئولین مترو کافی و وافی به نطر نمی‌رسد

چه آنکه

1-اینکه جان مردم اهمیت دارد بحث درستی است اما مترو و سایر نهادها می توانند با آماده سازی خود برای ماه مبارک با ایجاد مرکزی درمانی مخصوص روزه‌داران و بیماران آب و هر آنچه لازم است به اندازه کافی داشته باشند تا در صورت بروز اتفاقات خاص آماده باشندو استفاده کنند. ضعف اورزانس و پشتیبانی و مدیریت بحران ربطی به هموار کردن راه برای روزه خواری ندارد.

2-اینکه برخی عذر شرعی دارند نیز دلیل بر این امر نمی‌شود چه آنکه مترو و سایر نهادها می‌توانند اعلام کنند به مناسبت ماه رمضان آب در مترو نیست تا کسانی که عذر شرعی دارند خود را آماده کنند. بعلاوه اینکه مغازه هایی برای فروش آب به این گونه افراد وجود دارد. در ثانی مگر چه مقدار مسافر (مسافر شرعی) که روزه نباید بگیرد در ایستگاههای مترو هست؟ آن هم همه ایستگاهای مترو مثلا در ایستگاه ترمینال جنوب این عذر را شاید بتوان قبول کرد که البته با دلیل پیش گفته این دلیل هم جایی ندارد.

3-اگر شهرداری نگران جان و تشنگی مردم است این وضعیت به طور خیلی بدتر در ایستگاهای اتوبوس و تاکسی وجود دارد آیا در این گونه مکانها کسی به فکر مسافران و بیماران نیست؟

با توجه به آنچه بیان شد به نظر می‌رسد شهرداری محترم تهران در کنار طرح نسیم بهشت که پاسخگوی سوالات شرعی مسافرین مترو در ماه رمضان است، برای جلوگیری از روزه خواری علنی هم فکری بکند و فضای معنوی و دلنشین رمضان را بیشتر کند. و فضایی در خور شان جامعه اسلامی رقم بخورد.

کلمات کلیدی : یادداشتها