قول سدید

کتاب معجز نشان و عصاره تفکر اهل بیت

با صحیفه سجادیه انس پیدا کنید. (23/2/88) به نظر من یکی از بهترین ذخایر معنوی ماست، اگر بتوانیم از این استفاده کنیم. این دعاهای صحیفه سجادیه که هر کدام یک بابی است، هر کدام یک دنیای خاصی است، یک دریایی است و معارف را به انسان تعلیم می دهد، دل انسان را نرم می کند، خشوع را به انسان تعلیم می دهد. (23/2/88) اگر کسی خیال کند که می توان دل و روح را بدون اینها صاف کرد، سخت در اشتباه است. از راه گریه نیمه شب، از راه خواندن قرآن با تدبر و با دقت، از راه خواندن ادعیه صحیفه سجادیه، دل انسان صاف می شود.(8/6/84)
شما ملاحظه فرمایید که امام سجاد(ع)، آن مرکز نورانیت، آن معدن معنویت و کمال، زین همه عابدین عالم، در دعاهای صحیفه سجادیه، با خود چگونه مواجه می شود و خود را چطور در مقابل پروردگار عالم قرار می دهد و استغاثه می کند! در نیمه شب و بعد از نماز شب؛ آن هم نه نماز شب آدم معمولی و عادی، بلکه نماز شب سید سجاد، آن امام همام به پروردگار عالم رو می کند و می گوید: «و هذا مقام من استجبی لنفسه منک و سخط علیها و رضی عنک». یعنی «پروردگارا! من به خاطر نفس خودم، به خاطر ضعفها و نقصهای خودم از تو شرمنده ام. بر نفس خود خشمگینم و از تو راضی ام.» (28/1/75)
همه چیز در این کتاب ظاهراً دعا و باطناً همه چیز، وجود دارد. امام سجاد(ع)، در این دعا هم مثل بقیه دعاهای صحیفه ، با این که در مقام دعا و تضرع است و با خدای متعال حرف می زند، اما سخن گفتنش، کأنه از یک روال استدلالی و ترتیب مطلب بر دلیل و معلول بر علت، پیروی می کند. اغلب دعاهای صحیفه - تا آنجا که بنده سیر کرده ام- همین حالت را دارد. همه چیز مرتب و چیده شده است. مثل این است که یک نفر، در مقابل مستمعی نشسته و با او به صورت استدلالی و منطقی حرف می زند. همان ناله های عاشقانه هم که در صحیفه سجادیه آمده است، همین حالت را دارد. (14/11/73)
خلاصه و عصاره ای از تفکرات اهل بیت (علیهم السلام) در این کتاب گنجانده شده است. در صحیفه سجادیه، ایمان عمیق، عرفان واضح و دور از ابهام، توجه کامل به مبدأ عظمت و معبود و ذات اقدس الهی، اهتمام به امور مردم، مسلمین، اهمیت به افتخارات اسلامی و صدر اسلام، موج می زند. کتاب زندگی عارفانه و عاشقانه و عاقلانه و خردمندانه است.
(28/5/86)
پر از معارف دینی است. (14/2/87) واقعاً کتاب معجزنشانی است. (همه باید) از این معارف موجود در دعاهای حضرت علی بن حسین(ع)، استفاده کنند؛ بخوانند؛ تأمل کنند. اینها فقط دعا نیست؛ درس است؛ (28/4/87) دعاهای امام سجاد واقعاً جزو برترین گنجینه های معارف اسلامی است. در این دعاها معارفی وجود دارد که انسان اینها را از روایات و آثار روایی نمی تواند به دست بیاورد. (14/3/89) در دعاهای معتبر خیلی معارف وجود دارد که انسان اینها را در هیچ جا پیدا نمی کند؛ جز در خود همین دعاها. در منابع معرفتی ما چیزهایی وجود دارد که جز در صحیفه سجادیه یا در دعاهای مأثور از ائمه (علیهم السلام) انسان اصلاً نمی تواند اینها را پیدا کند. این معارف با زبان دعا بیان شده. نه این که خواستند کتمان کنند؛ طبیعت آن معرفت، طبیعتی است که با این زبان می تواند بیان شود؛ با زبان دیگری نمی تواند بیان شود؛ بعضی از مفاهیم جز با زبان دعا و تضرع و گفتگو و نجوای با پروردگار عالم اصلاً قابل بیان نیست. لذا ما در روایات و حتی در نهج البلاغه از این گونه معارف کمتر می بینیم؛ اما در صحیفه سجادیه و در دعای کمیل و در مناجات شعبانیه و در دعای عرفه امام حسین و دعای ابوحمزه ثمالی از این گونه معارف، فراوان می بینیم. از دعاها غفلت نکنید. (17/7/84)
در جلسات تان، با نهج البلاغه و کلمات امیرالمومنین(ع) انس پیدا کنید. اگر خدای متعال توفیق داد و یک قدم جلو رفتید، آن وقت با صحیفه سجادیه -که آن هم مثل نهج البلاغه، کتاب درس و کتاب حکمت و کتاب عبرت و کتاب راهنمای زندگی سعادتمندانه انسان است- انس بگیرید. (1/9/78)

صبح صادق،‏ ش.457،‏ص.6

کلمات کلیدی : متفرقه