از روزي که انقلاب رو يادم ، تو راهپيماييها، پايگاه بسيج، مسجد، نماز جمعه ، يک مدافع سرسخت روحانيت و ولايت فقيه بودم

اما امروز رفتار و تصميم گيريها ، ناديده گرفتن ها، ظلم ها ، بي اعتنايي ها به نامه، درخواست، تظلخواهي هاي بي جواب، هتک حرمت خدمتگذاران انقلابي ، که ميبينم سر خورده ميشم که چرا اين همه انرژي و وقت و اميد بستم به اين راه،هيچ کس پاسخ گوي مطالبات مردم و جامعه نيست متاسفانه، فقط شعار و رياکاري.

عذر خواهي، درد دل کوتاه